CaNaL WaLk,BrAaI En TaFeLbErG !

Vrijdag 13 maart

Na school zijn we samen met de mentor van Maartje, (Renee en dochter)
en mijn mentor (Marizanne) naar Canal Walk gereden.
Het was bloedheet in de auto, dus ik was blij toen we eindelijk bij een heeel groot winkelcentrum aankwamen.
Van tevoren heb je altijd wel bepaalde verwachtingen van iets nieuws wat je gaat zien..
Nou, ik had niet verwacht dat het zooo groot en mooi zou zijn !!!
We kwamen binnen via ingang 4 (dus dat zegt al genoeg) en ik was dus behoorlijk onder de indruk.
Juella en Jane, mochten jullie een 2e bezoek brengen aan Zuid-Afrika, breng dan zkr een bezoekje aan Canal Walk!

Bij binnenkomst hadden we ons opgesplitst en gingen Maartje,Helga en ik alleen verder.
Na een tijdje kwamen uit bij een gedeelte met allerlei restaurantjes.
Supermooi !! Het was een soort combinatie tussen de kermis en Disneyland !
Uiteindelijk heb ik bij Mr. Price een mooi jurkje gekocht, een riem en een sjaal.
Om 16:30 hadden we afgesproken om weer richting huis te gaan,
omdat we om 19:00 hadden afgesproken met Stefan (lkr v.d Highschool) die ons zou meenemen
naar de braai van vrienden.
Zo gezegd, zo gedaan.

Stefan kwam ons ophalen met de auto en reed naar de bestemming toe.
Eenmaal daar aangekomen werden we verwelkomt door een aantal erg open en hartelijke mensen.
Iedereen was superaardig en de avond vloog voorbij.
Vandaag is me al een aantal keer door locals verteld dat we op dit moment met extreem warm weer
te maken hebben, voor de tijd van het jaar.
Normaal gesproken wordt het nu frisser, maar laatst was het toch weer 38 graden ! Heeerlijk !
Rond een uur of 23:00 begon de braai en rond 0:00 gingen we naar huis toe.
Vrijdag de 13e hebben we dus goed overleefd ;)

Morgen gaan Helga en ik de Tafelberg beklimmen.
Blijkbaar is hij makkelijker dan de Leeuwenkopberg die we een aantal weken geleden beklommen hebben,
dus het zal allemaal wel meevallen..Pff, morgen moet ik veel vroeger opstaan dan normaal..achjaa..
Je moet er wat voor over hebben ;)
Welterusten !!!

Zaterdag 14 maart
Vandaag stonden we al om 5:45 op,
omdat Helga en ik om 6:30 opgehaald werden door Keith (onze computerleraar op stage).
Om 7:00 werden we verwacht bij de ontmoetingsplek voor de berg.
We waren met een groep van 13 mensen, waaronder een aantal Duitsers die op ééntje na, allemaal Duits konden praten.
Ook waren er een aantal mensen uit Zuid-Afrika en eentje uit Australie.
Onze leider was een vriend van Keith, genaamd Dixie.
Dit is een ervaren klimmer rond de 60, die de Tafelberg wel al 700 keer heeft beklommen.
En daarnaast ook nog vele andere bergen, trouwens..
Vanaf het moment dat iedereen zich had voorgesteld, kon hij ook ieder groepslid bij de naam noemen.
(Dat heb ik nou nooit)

Anyway..we begonnen dus te lopen.
En dat was niet zomaar lopen, neej neej, dat was schuin omhoog!
Ik voelde mijn kuiten al supererg na 5 minuten, nog maar 2 uur en 55 minuten te gaan..
Aan alles komt een eind en dus gelukkig ook aan dat steile gedeelte. (Wat was ik blij)
We konden even relaxt door een "bosrijke" omgeving lopen en ik had weer genoeg adem om een gesprek
te voeren met de Australier.
Daarna kwam het gedeelte waarbij we dus recht tegen een soort hoge heuvel van gras moesten oplopen.
Erg vermoeiend, maar er was tijd om even te rusten, te drinken en van het uitzicht te genieten.
Dankzij Keith kwamen we tijdens de pauze uit bij supermooie grotten terecht !
Ik kon het niet laten om het grottenhuisje van dichtbij te bekijken en sloop naar binnen toe.
Ik zag wel wat mogelijkheden qua inrichting, haha. ;)

Na een korte pauze werd het tijd om weer verder te lopen, we hadden tenslotte een lange tocht voor de boeg.
En geloof het of niet...maar hoe later het werd...hoe gevaarlijker het klimmen...

WARNING !
Bij deze wil ik iedereen waarschuwen die zich ongerust kan gaan maken, door het lezen van het volgende verhaal..
Als je dit van jezelf weet, lees het gedeelte hieronder dan niet...maar bekijk alleen de foto's.

Ok, daar gaan we dan..
Zoals ik al had gezegd werd het dus steeds gevaarlijker.
Ik had een hele grote tas op mijn rug, die gevuld was met 2 liter water, 't menneke, telefoon en af en toe mijn fotocamera.
Omdat ik vaak bleef hangen in soort kale struiken, wist ik dat ik niet door een bepaald gedeelte kon klimmen.
Ik zou dan namelijk blijven haken.
Gelukkig was hier een makkelijke oplossing voor en werd er een touw naar beneden gegooid, waardoor mijn tas omhoog kon
laten hijsen. Ik klom zonder moeite omhoog en degene die mijn tas boven had bijgehouden, vond het geen probleem om dit
de rest van de rit te doen.
Pfff..wat scheelde dat zeg !!!
Ik kon nu veeel beter mijn evenwicht bewaren, omdat ik dus niet meer die 2 liter op mijn rug mee droeg !
Mijn fotocamera, telefoon, etc zaten nog wel in de tas, maar die liet ik voor de veiligheid maar in de tas.

Zoals ik al zei werd het dus steeds gevaarlijker.
Wij moesten dus ECHT RECHT tegen die berg opklimmen en gebruik maken van de stenen, die we zagen.
De berg is 1 km hoog en we waren denk ik op de helft.
Als je dus een klein foutje zou maken (bijv. uit zou glijden), dan zou je naar beneden vallen en dood zijn.
Met die gedachte heb ik een aantal uur geklommen..
Je kon de vegetatie niet vastpakken, want die kon los zitten..en eigenlijk gold hetzelfde voor de keien.
Heeeeel gevaarlijk !!!
1 foutje en je bent er geweest..
Dit was niet wat ik had verwacht !
Deze route zou eigenlijk makkelijk moeten zijn...maar hier was duidelijk geen sprake van !
Ook de ervaren klimmers met wie de berg beklommen, zeiden dat dit niet makkelijk was.
Kun je je voorstellen hoe ik me voelde, zonder enige ervaring..
Keith gaf toe dat hij zich duidelijk had vergist in de moeilijkheidsgraad.
Maarjah, daar hadden we niet veel aan, want er was geen weg terug...

We waren dus recht tegen die berg op aan het klimmen en hadden amper houvast..
Ineens hoorde ik iemand roepen ;" Kijk uit, er valt iets !!!"
Ik keek omhoog en daarna zorgde ik er meteen voor dat ik een goede grip had en me dicht tegen de berg aan klemde..
Ineens viel mijn eigen rugtas van zo'n 60 meter hoogte (van meer dan 2 kilo) op mijn hoofd !!!! En viel daarna nog een paar meter naar beneden.
Ik was zooo blij dat ik me goed vast had gehouden, anders was ik zeeeeker mee naar beneden gevallen.
Op zo'n moment weet je even niet wat je overkomt.
Iedereen vroeg of het goed met me ging, maar ik was in shock.
" Wat deed ik hier in hemelsnaam?!"
" Zou ik vandaag uberhaubt wel overleven?"
Ik had echt zoiets van ; " Dit is de druppel..."
Ik voel me duizelig en de kans dat ik te pletter val, is alleen maar groter nu..
Ik was echt in paniek en zag het niet meer zitten.
De anderen hadden veiligheidsriemen bij zich en ik kon het gedeelte waar ik op dat moment stond,
beklimmen, terwijl ik vast zat aan het touw.
Dit heb ik dus ook met tranen in mijn ogen gedaan, vreselijk !!!
Op een gegeven moment gleed ik dus ook echt uit en toen was ik helemaal in paniek.
Gelukkig bleef ik natuurlijk hangen, maar HOE ENG is dat ?!
Nou, we hadden nog maar zo'n 4 uur te gaan ofzo en dat moest op dezelfde manier.
Recht tegen de berg op, val je, dan ben je dood.
Ik heb daarna nog 2 keer met touw geklommen en Helga en een andere vrouw hebben dit ook gedaan.
Het was gewoon veeeel te gevaarlijk.
Ik kon er ook echt niet meer van genieten en wou z.s.m boven zijn.
Pff..als ik er nu weer aan denk, krijg ik dat gevoel weer terug.
En geloof me, ik ben echt niet bang uitgevallen..maar er zijn grenzen !
Zoals ik al eerder zei, komt aan alles een eind en zo ook aan deze vreselijke klimpartij.
Ik was zoooo blij toen we EINDELIJK boven aankwamen !!!
Hier durfde ik eindelijk mijn tas te openen en te kijken of er nog iets over was van mijn telefoon en fototoestel...
ALLES WAS NOG HEEL EN DEED HET !!!
Echt een wonder !!!
Ik was zooo blij !!!

We hebben daarna nog even rondgelopen, aan een tafeltje gezeten, groepsfoto gemaakt..
En vervolgens met de kabelbaan naar beneden gegaan.
Heeerlijk, binnen 5 minuten waren we weer beneden.
Wat was ik blij dat we met ervaren, behulpzame mensen waren gegaan !!!
Dat scheelde toch wel veel !
Ze vroegen me of ik het nog een keer zou doen, als ik nog zou moeten gaan..
Ik zei dat ik er heel veel van heb geleerd, maar dat ik het nooit meer zal herhalen, no way !

Vol schrammen, krassen, stukjes takken en zand en heel veel splinters in mijn handen kwam ik terug in het lege hostel.
We hadden Maartje heel wat te vertellen, natuurlijk.
Vervolgens zijn we gaan zwemmen en hebben we wat gegeten.

's Avonds nog met de Belgen iets gaan drinken en rond een uur of 22:00 was ik echt doodop...
Pfff...wat een dag !!! Ik ben weer een ervaring rijker....

Liefs, van een Noricha,
die voortaan 3x nadenkt voordat ze weer een berg gaat beklimmen..
Wat een avontuur..